Duygulandıran buluşma

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

2011 yılında başlayan Suriye iç savaşında şiddetin artması üzerine 2013 yılında eşi ve çocukları ile birlikte Türkiye’ye gelen ancak öğretmen olan oğlu ülkesinde kalan 62 yaşındaki Zeynep Nahsu, tam 8 yıl sonra oğlu ve iki torunları ile buluştu.

2011 yılında başlayan iç savaş öncesi Suriye’nin Halep kentinde yaşayan Zeynep Nahsu, ülkede başlayan iç savaşın şiddetini artırması üzerine 2013 yılında eşi ve çocukları ile Türkiye‘ye gelerek Gaziantep’te yaşamaya başladı. Ancak, öğretmen olan oğlu Muhammed Suad Bekkar, ülkesinde kaldı. Bekkar, Azez’de savaş nedeniyle eğitimden mahrum kalan ve ailesini kaybeden çocuklara hem eğitim verdi hem de rehabilitasyonlarına katkı sağladı.

Yunus Emre Enstitüsü tarafından Azez’de kurulu olan Türk Kültür Merkezi‘nde görev yapan Bekkar, enstitü yetkililerine savaş nedeniyle göç eden babasının vefat ettiğini ve annesini de 8 yıldır görmediğini söyledi.

Enstitü yetkililerinin girişimleri ile Muhammed Suad Bekkar Gaziantep’te yaşayan annesi Zeynep Nahsu ile temasa geçti. Gerekli izinler alındıktan sonra Zeynep Nahsu, Azez kentine götürüldü ve ‘Umudumuz çiçek açıyor’ etkinliğinde sahnede oğlu Muhammed Suad Bekkar ile buluştu.

8 yıl sonra duygulandıran buluşma sırasında Zeynep Nahsu, oğlunun 2 çocuğu Ahmed ve Mervan ile de tanıştı. İlk kez gördüğü torunlarına sarılarak gözyaşı döken Zeynep Nahsu, kendisini çocukları ve torunları ile bir araya getirdiği için Yunus Emre Enstitüsü yetkililerine teşekkür etti.

Zeynep Nahsu, ülkesinde halen devam eden savaşın biran önce sona ermesini dilerken, yıllardır kendilerine kucak açan Türkiye’ye minnettar olduğunu ifade etti.

Muhammed Suad Bekkar ise ülkede iç savaşın 10 yılı geride bıraktığını ve sivillerin yerinden edilip zorunlu göçün tahribatından mustarip olduğunu söyledi.

Ailesinin savaşın başlamasının ardından evlerini terk edip çeşitli yerlere göç ettiğini ve son olarak 2013 yılında Türkiye’ye gittiğini anlatan Muhammet Suad Bekkar, “Ailem kardeş ülke Türkiye’ye sığınmaya karar verdi. Ama ben zorlu şartlara ve ailemden uzak olmanın acısına rağmen ülkemi terk etmek istemedim. Çalışmalarımı sürdürmek ve savaşın en temel haklarından, yani eğitimden mahrum bırakılan çocuklara yardım etmek için Suriye’de kalmaya karar verdim. Çalıştığım yer olan rehberlik merkezindeki meslektaşlarım ve ben savaş psikolojisinden kurtulamamış çocukların ruhsal sağlığını düzeltmek ve eğitimlerinin devam etmesi için çalıştım. 2013 yılında göç eden babam Türkiye’de vefat etti. Annemi çok görmek istiyordum ve bunun için yetkililerden ricada bulundum. Yunus Emre Enstitüsü hayatımıza dokundu ve bizi buluşturdu. Annemi 8 yıl sonra gördüm, annem de torunlarını ilk kez gördü. Bizi buluşturduğu için çok müteşekkirim. Yıllardır bizleri yalnız bırakmayan Türk milletinin haklarını asla ödeyemeyiz” diye konuştu.