Benim Tuvalim Benim Renklerim

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu hayatı kimin için yaşıyoruz anlamış değilim…

Sahi bu hayatın kahramanı kim?

Hiç olmayacak insanları hayatımızın merkezine koyuyoruz, pardon güya kendi hayatımızın. Bir şey yapmadan önce yüzlerce kez düşünüyoruz, böyle yapsam ne derler, yok şöyle yapsam ne derler; yahu kim şu el alemler?

Bu zamana kadar bize ne katkıları olmuş, yere düştüğümüzde elimizden tutan mı olmuş ve ya en güzel günlerimizde, başarılarımızda sevinçlerimizi paylaşan mı olmuş?

İnsan küçük küçük adımlar atmaya başladığı günden beri, gittiği yollar eleştirilir olmuş. Yeri gelmiş insan yağmurlarda ıslanmak istemiş el alem şemsiye uzatmış, yeri gelmiş insan ağlamak istemiş el alem omuz değil selpak uzatmış, ve yeri gelmiş insan kendi olmak istemiş hata etmiş el alem ne der demiş.

Ne gereği var gül bahçemizin dışındaki dikenleri kafaya takmaya, ne gereği var başkalarının tuvallerinde kahraman olmaya, ne gereği var üç günlük insanlar için çabalamaya.

Zaman bir kum fırtınası gibi şiddetli ve hızlı bir şekilde ilerliyor ve durursak kaybederiz bu biliniyor.

O zaman gözlerimizi kapatmayı ve yol almayı bilmeliyiz, gözlerimizi açarsak el alemin esiriyiz.

Sen yürürsün koşamaz derler sen koşarsın uçamaz derler sen uçarsın deli mi bu derler, korkarım ki toprak olduğumuzda anca sükunete ererler.

Ama hiçbir şey için henüz geç değil, fark et el alem sen değil, sen kendini üzmezsin işte budur en büyük delil.

El alemi içinde tuttuğun müddetçe içerden bir kurt gibi seni kemirmekte ve güya senin için en iyi olana diretmekte lakin şu bir gerçek ki hayatına müdahale ettiği her an  haddini aşabilmekte.