BİZ SEVGIYİZ

BEĞENDİM

Günlerimiz sanki hiçbir değişiklik olmadan uçuşup gidiyor. Aynı gün üzerine aynı gün. Bazı kıvılcımlar var fakat ateş yok, bir şey ilgimizi çekiyormuş gibi yapmaktan fazlasına da ihtiyaç yokmuş gibi. Her şey çok fazla geliyor gibi.

Bir boşlukta gibiyiz. Bundan dolayı, dış dünyamız neredeyse sisli görünüyor.

Son birkaç ayda yaşadıklarımızın dışında somut bir bağlantıya da sahip değilmişiz gibi. Bunlar pek de heyecan verici değil, sadece oradalar. İç sesimiz bir dakikadan diğerine değişirken, o parçalar bizi dünyada tutan ve kaygımızı azaltan şeylerdir, bir çocuğun güvenlik battaniyesi gibi. Bunun sonucunda da uyku veya aktivite seyrimiz de değişiyor.

Hepimiz, şifamızı arıyoruz. Zehrin panzehrini… Ruhumuzu geri kazanmaya çalışıyoruz. Bireyin ruhu, toplumların ruhu, milletlerin ruhu, dünyanın ruhunu geri kazanmak… Bunu sadece en derin yaralarımızı şifalandırarak yapabiliriz.

Bizlere düşen her durumda, her gün, her an meşalemizi parlak tutmamız.

Her birimiz bir amaca hizmet ediyoruz. Hepimiz, Sevginin neye dönüşebileceğine dair farkındalığa katkıda bulunuyoruz.

Değersizlik bir yalandır.

Yetersizlik bir yalandır.

Hepimiz sevilmeye değeriz. Bir dalga okyanusa “layık” mıdır? Bu soru bir anlam bile taşımaz, dalga okyanus olduğunu bilir. Dalga okyanusu “hayal kırıklığına” uğratabilir mi? Dalga okyanus olduğunu bildiğinde bu da hiç anlam taşımayan bir sorudur.

İşte aynen böyle, biz de evrenleri doğuran sevgiyle BİR olduğumuzu bildiğimizde, “değersiz” veya “yetersiz” olmamız hiç ama hiç mantıklı, hiç anlamlı değildir. Biz sevgiyiz.