ÇÖLDE SUYA KAVUŞMAK GİBİ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İnsan neden en zor anlarında anne diye istemsizce seslenir ki, öpülünce en büyük yaralar da iyileşir mi?

Dünyaya gözümüzü açtığımız ilk andan itibaren, minik minik adımlar atarken, düştüğümüzde yakalayan ellerimizden, bizi koruyan dünyanın kirinden, kaçımız ayrı kalmak ister ki annesinden?

Ne zaman anlayacağız, başkasından bir tabak daha yemek isteyemeyeceğimizi, ne zaman anlayacağız; ondan başkasına o denli güvenemeyeceğimizi, ne zaman bileceğiz; annemizin kıymetini?

Ateşlenince sirkeli suyla başımı silen annem, ağlayınca gözyaşlarımı dindiren annem, acılarıma merhem olan annem… Yalnız bir gün müdür, annelerin günü, yalnız bir günde mi hak eder kırmızı gülü, hiç düşündün mü kadıncağız iş yapmaktan fırsat bulmuştur görmeye gün yüzü?

Aman evde oturuyorsun ne yapıyorsun ki, ben işte ekmek parası kazanıyorum uyumuşsundur değil mi, bahane etme bebeği, ben gelmeden hazırla yemeği.

Yok ya oldu! Ne zamandan beridir annelerin boş günü oldu, hangi gece bölünmedi uykusu, bebeğin ağlamasını annesinden başka kimler duydu, annelere hürmete ne oldu, eksikse ne olmuş yemeğin tuzu?

Haberin var mıdır, annenin sabrından, kapı beş dakika sonra açıldı diye işittiği laftan, ona bağırdığında kalbinin nasıl kırıldığından, sana ettiği dualardan, haberin var mı annenin cenneti hatırlatan ayaklarından…

Şimdi vakit varken git sarıl boynuna, yanında şuan yoksa bile eksik etme duanda, annenin gözüyle bakmayı öğren dünyaya, anne olsun olmasın saygı duy kadına, Derler ya kadın insandır erkek insanoğlu bunu unutma, ders verir gibi konuştuysam kusura bakma, ben de insanım bu lafları say bana da, öyle bir annem de ki olsun; çölde kavuşmuş gibi suya.