İNSANLIĞI ARAMAK

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İnsanlığın insanlığı aradığı bir dünyada herkes insan iken, sürekli insan olmaktan bahsetmek.

Nedir bu insan olmak, insanca yaşamak merak etmiyor değilim aslında.

Hepimiz duymuşuzdur “insan gibi davran” sözünü. Hepimiz insanken neden kullanırız ki bu sözü? İnsanlığımızı kaybettiğimizden olsa gerek… Köşe başında ayakları çıplak oturan çocuk geldi aklıma, ilk defa o gün sormuştum ben de kendime, nerede bu insanlık diye? 

Yine aklıma geldi yolda aç kalmış çocuklar, sokaklardan taşan bu kalabalık, zenginlik; bir o kadar da fakirlik… Zor mu herkesin bir hayata dokunması, bitmez miydi sizce bu yoksulluk?

Aynı sınıflardaki farklı hayatlar bitmez miydi?

Hangimiz bir çocuğun okul masrafını merak ettik ya da hangimiz bir çocuğa sadece canı çekmiştir diye çikolata aldık? Savunduğumuz aslında sığındığımız: “Yaptığım yardımın nereye gittiğini bilmiyorum.” sözü olmadı mı? Ne önemi vardı ki, bir çocuğun gözündeki gülümsemeye değmez miydi? Kendi çocuklarımıza pahalı kıyafetler giydirip, en lüks restoranlarda yemek yedirirken hiç mi aklımıza gelmez o sokağın başındaki çocuk? Ne olurdu sanki, bir gün o da lüks restoranda tabağını yarım bıraksaydı; aynı eşitliği, aynı çocukluğu yaşasaydı. Onların günahı neydi, bu kadar zor muydu el uzatmak, neden bu kadar zorlanıyorduk duyarlı olmak için?

Özel okullarda bir öğrencinin kantinde harcadığı para, başka bir ailenin bir haftalık mutfak masrafı iken bunu durdurmak bu kadar mı zordu?            

İnsanlık nereye gidiyor? Yine kaybettik insanlığı, aramaya çıkmışız. Yine duyarsızlığın, yoksulluğun olduğu bir akşam… Yine eşit hayatlar süremeyen çocuklar, ah o çocuklar… Hiçbir günahı olmayan, ellerinden tutulması gereken çocuklar… Bir gülüşleri aslında her şeye bedel olan, geleceğe umut olacak olan çocuklar… “Çocukları koruyun, onlar umut.” derlerdi. Şimdilerde ise herkeste bir umutsuzluk.

Eskiden benim babamın cebinde hep sakız olurdu nedenini sorduğumda aldığım cevap ise çocuk denk gelir derdi, artık babam da sakız taşımaz oldu, etrafta çocuk da denk gelmez oldu. Etrafa bakarsak eğer; bir çocuk bulmak da, bir sakız almak da hiç zor değil göreceksiniz. Önemli olan etrafa bakabilmek, duyarlı olabilmek.

Yine başladık insanlığı aramaya…

‘’Herkes insanlığın kötüye gittiğini fark eder de hiç kimse kendisinin kötüye gittiğini kabul etmez’’ ne de güzel söylemiş Tolstoy. Aslında her şey tam da burada başlıyor. Kendimizin kötüye gittiğini fark ettiğimiz gün, insanlık kötüye gitmeyecek.