O ATEŞ

BEĞENDİM

Hiç dikkatinizi çekti mi ekmeğini defalarca düşürse de bıkmadan usanmadan geri dönüp dönüp alan karınca, sizce bu çaba sonuçsuz kalsa da yine de vicdanı rahat mıdır eve varınca?

Bir kuşun yuvadan ayrılışında, gökyüzünü daha yakından göremese de hâlâ defalarca kanat çırpışında belki de bir kedinin yavrusunu köpekten kaçırırken yoruluşunda, her ne kadar yorulsa da bir umutla koşuşunda ve belki de bir bebeğin ilk defa koltuğun kenarından tutup ayağa kalkışında, yaralasa da dizlerini amacından ödün vermeyip; yol alışında, bakıp görmek istediğin her bir yanda bir azim ateşi yanar aslında, denenir denenir ve denenir asırlarca lâkin her ne olursa olsun pesedilmez asla…

Mesele ne ekmeğin yere düşüşünde, ne mavi gökyüzünde, ne kovalayan köpekte, ne de kanayan dizlerde mesele aslında defalarca geçtiğin yollara geri dönmeyi bilebilmekte, mesele aslında rüzgara karşı yine de kanat çırpabilmekte, mesele aslında karanlıklardan umuda kaçabilmekte, mesele dizlerin kanasa da, kanayan yarana tuz basılsa da yine de hayallerinin gittiği yere koşabilmekte…

Ve insan gerçekten bakarsa etrafına, görür gözleri azimle donatılmış bir dünya ve insan gerçekten kendine inanırsa toprak katar, çiçek katar, renk katar dünyasına.

Kimisi de kalır yarı yolda, kavuşur ne hayallerine ne de umuda, dizleri hiç kanamamıştır mesala, serilir yerlere en ufak bir rüzgârla, bu nasıl bir dünya, ne toprak ne çiçek ne de renk var ruhunda, azim uğramamışsa bir diyara, yine de koşturamazsın yatan bir tazı olsa da…

Lütfen kalk ayağa, yıkılma rüzgârla kar yağsa da çığ düşse de yine de yılma, ey benliğim sen de kulak aç bu laflara, her an çabala ve ne olur geldiğin yeri asla ama asla unutma.