O’NUN SESİ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Karıncayı bile incitmem diyen insan sizce ne kadar dürüsttür?

Misal karıncayı incitmemeye dikkat ettiği kadar insanı incitmemeye de dikkat ediyor mudur?

Bağırmak çözüm müdür, hangi laf geri döndürülür, hiç düşünür müsün karşındaki insan üzülmüş müdür…

Bir yarışın içindeyiz gibi, insanlar lafı gediğine oturtmak için yoldaş etmiş kendine kini, saf sayılır olmuş iyi, umursamaz olmuş insan kalbini…                                            

Anlamalıydık bir şeylerin yanlış gittiğini, düşman olduğunu anladığımızda kardeş kardeşe bile, anlamalıydık bir şeylerin yanlış gittiğini hiç tanımadığımız insanın yoldan geçerken tuhaf tuhaf baktığında gözümüze, anlamalıydık bir şeylerin yanlış gittiğini, karşılıksız kaldığında anlık gülümseme.

En basitinden akbilinde ki bakiyesi yetersiz bir insana akbil uzatmaktan, camları silmek için canını hiçe sayan çocuğun başını okşamaktan, yazın kapımızın önüne bir kap su koymaktan, mahrum kaldık ey insanlar, biz duygularımızdan…

Tırmanırken niçin arkamızdakinin eline basılır da düşmesi seyredilir, söyle bu devirde kime güvenilir, niçin kötülüğe izin verilir?

Gülümseyerek geliyor karşıdan bir insan gülümsesek kuruş çıkmaz cebimizde ki paradan, sokakta bir çocuk gördüğümüz zaman suçlu tutulmayız halini hatırını sormaktan, köpekleri, kedileri sevsek korkmayın bitlenmeyiz okşamaktan ve işte bunlar gibi pek çok bir zaman, nasibimizi alırız biz insanlıktan.

Sebepsiz de hediye verilir, sebepsiz de sevilir, insan niçin insanı incitir? Bunların suçlusu sessize aldığımız kalbimizdir, şimdi açsak sesini ve boyasa sevgiyle benliğimizi, söyle daha ne kadar incitebiliriz en sevdiklerimizi veyahut da yoldan geçen bir kimseyi.

Ben söyleyeyim, aktif olduğunda kalbimiz, dünyada ki iyilerden biriyiz ve gün gelir ne kadar kaybetmiş gibi görünsek de yine biz galibiz.