ANLATMAYA GEREK VAR MI?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türk Rock Müziğinin “Erkin Babası” Erkin Koray, “Öyle bir geçer zaman ki” diyor…

Hakikaten de öyle bir geçiyor ki zaman…

Düşünüyorum da hayatımızda neler değişti, neler?

Birlikte hatırlayalım, ister misiniz?

Daha dün gibi;

Tarlalara ekilen tohumlar GDO’suzdu.

Pazarlarda satılan bütün gıdalar doğaldı.

Bu gıdalarla beslenen halkımız daha sağlıklıydı.

İnsanlarımız yüksek katlı binalarda yaşamazdı.

O zamanlar “Mahalle kültürü” vardı.

Herkes birbirini tanır, hal hatır sorardı.

Koca mahalle, adeta bir aile gibiydi.

Komşular, kardeş kadar yakındı.

Zor gününde herkes birbirinin yardımına koşardı.

Evler mütevazi, ama yürekler çok büyüktü.

Yerlere kurulan sofralarda herkesin karnı doyardı.

Alış-Verişler pazardan yapılır, küçük ihtiyaçlar mahalle bakkalından alınırdı.

Kredi kartları yoktu, nakit para olmadığında esnaflar deftere yazardı.

Çocuklar gece yarılarına kadar mahalle arasında top oynayıp, misket yuvarlarken, anneler huzursuz olmazdı.

O dönemlerde televizyon da yoktu.

Televizyonlu evler ise neredeyse parmakla gösterilirdi.

Siyah-Beyaz ekranlarda sadece TRT yayını vardı.

O dönemlerde reklamlar bile merakla izlenirdi.

Ama her evde samimi muhabbet vardı.

Misafirliğe gidildiğinde, herkes birbirinin gözünün içine bakarak konuşurdu.

Bahar geldiğinde, gökyüzünde rengarenk uçurtmalar olurdu.

Postacıların yolu gözlenir, sevgililerden mektup beklenirdi.

Ülkenin gençleri kendilerini “Sağcı” ya da “Solcu” olarak tanımlasalar da,

Bu ülkeyi çok severdi…

Öğretmenler daha özverili ve idealistti.

Kendilerine teslim edilen öğrencileri yetiştirmek için deli gibi çalışırlardı.

İlkokullar her sabah “Andımız” ile derse başlar, “İstiklal Marşı” ile haftayı bitirirlerdi.

Vatan ve Millet sevgisi minik yürekle tam o zamanlardan aşılanırdı.

Ülkenin Gazetecileri, daha cesurdu.

Konu, haber olunca “Bu iş bizim namusumuz” diye bakarlar ve her şeyi yazarlardı.

Siyasetçiler ise eleştiriye açıktı…

Mehzep ve etnik köken üzerinden siyaset yapılmazdı.

Politikacılar, kendi karikatürlerinin yapılmasına kızmazlar, taklitlerini yapan sanatçıları da alkışlarlardı.

Devlet tekelinde yayın yapan TRT Televizyonu da çok adildi…

Her seçim öncesi, bütün siyasilere eşit söz hakkı tanınırdı.

O dönemin liderleri, toplu olarak ekrana davet edilir, sorular sorulurdu.

Takım elbiseli, kravatlı liderler ise saygı ve nezaketten hiç ayrılmadan soruları yanıtlardı.

Şimdi, “Nerdeeeeeennnnn, nereye geldik!”

Biliyorsunuz işte, anlatmaya gerek yok!