Ben, Ben Olduğumdan Benim

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Dünyaya gelmeden önce görmenin ne demek olduğunu bilmeseydik acaba yine de göz ister miydik, belki de bihaber olduğumuzdan gereksemezdik.. Ya da duymak denilen şeyden haberimiz olmasaydı lazımlı bir şey olsa bilirdim deyip bırakırdık onu konuyu da bir kenara..

Zıtlık gelmeden evvel ne kadar biliyoruz ki bilmemiz gerekenleri, kaçı,hangisi gerekli, her gün güneş doğsa yine de insan bilir mi güneşin kıymetini..?

Gökyüzü ne zaman hak ettiği sevgiyi görecek, kuşlar ne zaman şarkısını dinleyenin olduğunu bilip de söyleyecek, ne zaman insan aldığı nefesi sonuna kadar hissedecek?

Bir an karanlık olsa neyi nasıl yapacağımızı şaşırıyoruz ve panikliyoruz, güzel güzel şarkı dinlerken şarkı birden kapansa ya da kulaklık bozuluverse bütün günümüzü mahvediyoruz belki de defalarca üzülüyoruz..

Ama bazı zamanlarda aynada kendimize bakarken gözüm biraz büyük olsaydı,kulaklarım neden kepçe, burnum kocaman,saçlarımın rengi neden böyle diyoruz, hayatı sorguluyor kendimize kızıyoruz, aynadan nefret ediyoruz,gördüğümüz görüntüden nefret ediyoruz, her şeyi bırakıp yorganın altına girip ağlıyoruz, ağlamasak bile en azından bir defa da olsa bile ister istemez şu şöyle olsaydı bu böyle olsaydı diye aklımızdan geçiriyoruz…

Ama yazık ediyoruz,yanılıyoruz, kendimizi sürekli oyun dışı ediyoruz, mükemmel bir varlıkken, aslında kusursuz yaratılmışken, görebiliyorken, duyabiliyorken, koklayabiliyorken,tutabiliyorken, tatabiliyorken yine de sevemiyoruz, ya dışımızı ya yaşantımızı ya içimizdeki canı…

Eminim sevenler vardır, baktığı her yer de bakabilmenin verdiği mutluluğu görebilenler vardır, dıştan beğenilmeyen kulaklarına rağmen güzel sesleri duymaya ısrar edebilenler vardır, uzun minik ya da ne denilirse denilen kalıba konulan burnuna rağmen onu sevebilen her sabah güzel çiçekleri koklamanın verdiği mutluluğu yaşayabilen insanlar vardır…

Neden biz o insanlardan olamayalım ki, saçlarımızı neden olduğu gibi sevemeyelim ki, neden peki neden laleleri koklayabilecekken mahrum kalalım ki, neden gökyüzünün yeni yeni farkına varalım ki.. Ben bir sebep göremiyorum, kıymet bilemeyene şaşırıyorum, kendini sevmeyip dışlayana üzülüyorum, insanları tipine göre yargılayanlara ve belki de kendimizi sevemememize sebep olanlara da kızıyorum…

İnsan düşünmeli, görebiliyorsa maviyi, işitebiliyorsa en güzel müzikleri, koklayabiliyorsa çiçekleri, insan bir kez daha düşünmeli, yokluğuna şahit olmadan elinde olanların farkına varabilmeli, aynaya yüzlerce kez bakıp kendimi seviyorum, olduğum gibi tüm kusur gördüklerimle sevebiliyorum diyebilmeli, yalnızca kendini değil herkese her insan özel olduğu için saygı gösterebilmeli ve insan hayatta olduğunun, yapabileceklerinin, sevenlerinin, güzel kalbinin, sıhhatinin,gençliğinin, belli yaşa geldiyse bu yaşa getirebildiği tecrübelerinin ve her şeyden en önemlisi insan kendinin, benzersizliğinin farkına varabilmeli.

#instagramım:dzergunn34