TOPLUM TELEVİZYONU YOZLAŞTIRDI

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Hayır yanlış yazmadım!

Malumunuz bizler toplum olarak incelemeyi, gözlem yapmayı, sorgulamayı ve en çokta eleştiri yapmayı severiz. İşte tam da bu eleştirel kitle bir süredir televizyonun toplumu yozlaştırdığını iddaa ediyor. Öyle ki bu eleştiri televizyonu tamamen hayatımızdan çıkarmaya yada “Belgeselden başka bir şey izlemiyorum”a kadar gitti. Özür dileyerek söylemeliyim ki Türk dizi ve programlarını kimselere yedirmem.

Televizyonun katkılarından bir parça bahsedeyim.

Hiç kimse inkar edemez ki “vuruldum ama ölmedim” motivasyonunu Kurtlar Vadisi’nden 1683 sezon boyunca aldık.

İki kardeş aynı adam için birbirine düştüğünde ”aman ağzımızın tadı bozulmasın Ali Rıza Bey” deyince Yaprak Dökümü’nün evhamlı annesi, hepimize bir sakinlik, dinginlik geldi.

Aşk-ı Memnu’nun 32.Bölümünde Bülent Behlül’ün nişanlısına asılınca Adnan Bey” oğlum o senin yengen yengen!!!”diye tatlı bir serzenişte bulunduğunda toplum olarak anladık ki yengelere yan gözle bakılmaz.

Bir izdivaç programında ”Senin maaşın benim mazotuma yetmez” dediğinde hanım ablamız, bütün kızlarımız eş adayı kriterlerini sorgulayarak kendine yeni bir değer biçti. Kızlarımıza bir özgüven geldi.

Domates çorbasında domates sevmeyen, kuzu çevirip sofraya getirsen ”altı üstü sopaya kuzuyu takıp çevirmişsin, emek yok” deyip yemeği yerden yere vuran fahri gurmeler sizleri de unutmadım. Bu yemek programları belki bizlerden yemeğin nimet olduğu anlayışını aldı ama pek çok yemek tarifi verdi.

Bir de senaristlerimize dil uzatanlar var.

Neymiş efendim senaryolar(argo tabirle) arakmış! Ne yani o yabancı diziyle karakterler aynı diye konu ve replikler aynı diye…Ne yani mekanlar aynı diye şimdi bu dizi çalıntı mı oluyor? Yani en azından karakterlerin isimleri farklı. Tamam tamam sanırım savunulacak bir tarafı yok. Evet arak!

Fakat mesele ne iki kardeşin aynı adam için birbirine düşmesi ne de Behlül’ün amcasına ihaneti. Mesele bir toplumun gerçekten yozlaşmaya bu kadar müsait olup olmadığı. Yani ”Allah’ım bir şey olsa da şurada iki yozlaşsam” diye bekleyen bir toplummuyuz biz.

Tabiiki hayır! Bunu kendimize hakaret sayarım. Bu işin bu kadar basit olabileceğine inanmak istemiyorum. İnanç, gelenek, kültür yönüyle bu kadar zengin bir milleti bir küçük kutu yozlaştıramaz. Burada bir sorun var.

Şimdi Türk aile yapısıydı, ülkenin sosyo ekonomik durumuydu deyip kenara çekilmek isterdim ama size bir iyi bir de kötü haberim var.

İyi haber; televizyon bizi yozlaştırmadı

Kötü haber; bize hayal kurmayı öğretmediler.

Televizyon bize hayal satar ve bunu ancak hayalleri olmayanlar satın alır. Başkalarının hayalleri ise her zaman çok güvenli olmayabilir.

Esas tehlike ise burada gizli. Köşkler, yalılar, lüks arabalar, güzel kıyafetler, kusursuz aşklar, yarışmalardan elde edilmiş balon başarılar.

İşte tüm bunlar hayal haznesi bomboş biri için oldukça göz kamaştırıcı, hipnoz edici. Suç televizyonun değil, her zaman her şeye zaman ayırabiliyorken kendine dönmeyi, kendine zaman ayırmayı, kendini tanımayı, ve kendine yatırım yapmayı unutmuş bizlerde. Doğru enerji ve bilgiyle doldurmadığımız iç dünyamız her an tehlike altında.

Başka yerde hayal aradığının farkında olan televizyon hunharca sana hayal pazarlıyor. Sen ne görmek istiyorsan sana onu veriyor.

Bugün kendine dön, kendi hayallerini inşa et ve onlara koş.

Sen kendine değer verirsen her şey anlamlı ve değerli.

Sen değerini fark et ki şizofrenik televizyon da başka bir şeye bürünsün ve sana değer katsın.

Bizler yani toplum televizyonu yozlaştırmasın.

Sevgiler…