UNUTMAYALIM HEPİMİZ ENGELLİ BİR BİREY OLMAYA ADAYIZ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hiçbirimiz Dünya’ya bir seçim yaparak gelmiyoruz.  Her birey ayrı bir genetiğe sahiptir. Bu, daha anne rahmine yerleştiğinde belirleniyor. Bebekte veya annede herhangi bir sağlık sorunu çıkmazsa ve erken doğuma sebep olmazsa 40 hafta süresince anne karnında büyümeye devam ediyor. Bu süre içerisinde yapılan bir takım testler var. İkili, üçlü, dörtlü testler gibi. Bu testlerde bebeğin herhangi bir engeli olup olmayacağı belirleniyor. Aileler bebekle ilgili bilgi sahibi olabiliyor.

Bazı bebekler sağlıklı iken bazı bebekler de kromozom fazlalığından dolayı down sendromu ya da doğum sırasında oluşan durumlara bağlı istemsiz engeller meydana geliyor. Buna örnek olarak Epilepsi’yi örnek verebilirim.

Epilepsi beyin hasarından kaynaklı oluşuyor. Beyinde oluşan belirli elektriksel boşalmalar sonrasında doğum sırasında ve doğum sonrasında beynin hasar alması ile oluşabilir ve buna bebeklikte geçirilen havale de sebep olabilir. Fakat hiçbiri ne ailenin seçimidir ne de ‘’BEBEĞİN’’ seçimidir.

Herhangi bir engele sahip bir birey toplum içerisinde kabullenilmekte zorluk çeker. Aile için durum her ne kadar zor olsa bile diğer bebeklerin gelişiminden farklı bir gelişime ve zorluluğa sahiptir. Birey büyüdükçe zorluk daha da artıyor tabii ki. Doğum sonrası havale geçirmiş olan bir bebeği ele alalım;

İlk dönemlerde her ne kadar normal bir bebeklik ve çocukluk geçirmiş olsa dahi birey ergenlik çağına ulaştığında yine bir çocuktan farkı yoktur.  KONUŞAMAZ , YÜRÜYEBİLİR , KENDİNİ BİR ŞEKİLDE İFADE EDEBİLİR. UMUMİ İHTİYAÇLARINI BELİRTEBİLİR. 

Fakat birey yüksek ateşten dolayı havale geçirdiğinden epilepsi hastalığına yakalanmıştır.  SÜREKLİ OLARAK NÖBET VE NÖBET İLAÇLARININ TAKİBİNİN YAPILMASI GEREKİR. Bu hastalığa yakalanmış olan bireyler çok fazla yalnız bırakılmamalıdırlar. Evde bulunan anne ve diğer kardeşler için zorluklar vardır. Okula giden bir kardeş ve bebeklik çağında bir birey düşünün.  Annenin içinde bulunduğu zorluğu düşünebiliyor musunuz? Bir çocuğun derslerine yardım etmeye çalışırken , engelli birey  mutfaktaki eşyaları dağıtıyor farkında olmadan ve diğer kardeş ise oyun oynadığını düşünerek koltuktan koltuğa zıplıyor. Baba ise aile bireylerinin ihtiyacını karşılamak için çalışıyor. Annenin yaşadığı zorluk ve kendinden verdiği fedakarlık gerçekten paha biçilemez bir durum.

Anne ile bireyler her zaman evde zaman geçirecek diye bir kavram yok tabii ki ;

Birey de diğer arkadaşları gibi dışarı çıkacak, sosyal etkinliklerde bulunacak, parka gidecek, özel gelişim okuluna gidecek.

Peki yeni ortamda bulunan kişilerin davranışları ? Bunlar nasıl olmalı ?

Ben size şunu söyleyeyim; 

Genel olarak halkın davranışı çocuğunun yanına engelli bir birey yaklaştığında kendi çocuğunu korumak adına onu uzaklaştırmak istiyor.

Ya da komşusuna misafir olarak gitmiş olan bir anne engelli birey ile ne kadar zorluk yaşayacaktır. Engelli birey farkında olmadan sürekli etraftaki objelere odaklanmış ve onları dağıtmaya çalışacak. Anne bu durumda yine zorluk yaşayacak ve eve dönmek zorunda kalacak.

Evden zorunlu olarak ayrılmak durumunda kalan bir anne düşünelim. Bakkaldan alması gereken önemli bir malzeme var.  Engelli bireyle birlikte gittiği bakkal belki de artık çocuğun dükkana gelip annesinin alışveriş yapması sırasında düşürdüğü ürünlerden sıkılmış durumdadır.

Peki bizler aslında neler yapmalıyız ?

Bizim bu durumda halk olarak yapmamız gereken bireyi kabul etmek ve incelememektir. Bireye farklı gözlerle bakmamalı. Bireyi diğer çocuklardan ayırmamalıyız. Arkadaşlıklarına yardımcı olmalıyız. Kendi çocuklarımızı uzaklaştırmamalı aksine bireye yeni bir ortam oluşturması için bizim de yardımcı olmamız gereklidir.

Bırakın çocuklarınız engelli birey ile arkadaşlık kursunlar.  Bırakın eşyalarınız veya marketteki bulunan ürünler bir süreliğine dağılsın ya da kırılsın. Bunların hepsi yerine getirilebilir şeyler değil midir sizce de ?

Bir de üzerimize düşenleri yaptıktan sonra annenin ortamda rahat bir şekilde engelli bireyle bulunmasına ‘’dikkat etmeliyiz ’’ .Eminim ki artık daha rahat bir şekilde sosyal ortamlara katılabilecek duruma gelmişlerdir.

UNUTMAYALIM HEPİMİZ ENGELLİ BİR BİREY OLMAYA ADAYIZ.