DÖRT NALA GİDİYORUM..

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Gökyüzü mavi olmak zorunda mı, gökkuşağından bir kaydırak olamaz mı ya da kuşlardan birer şarkıcı…?

Gözlerimi kapıyorum, en sevdiğim şarkıyı açıp; farklı dünyalara yolculuğa çıkıyorum, bıraktım ben beni bir sağa bir sola sapıyorum ama bir an olsun büyük adımlar atmaktan korkmuyorum…

Yağmur damlaları yarışamaz mı, çitlerden koyunlar zıplayamaz mı ya da çikolatalardan bir şelale olamaz mı?

Gözlerimi kapıyorum, her şeyin istediğim gibi olduğu dünyama dalıyorum, gökyüzündeki kocaman pamuk şekerleri tadıyor ve pamuktan atlara binip mutluluğun boyadığı diyarlara doğru, masallara doğru dört nala gidiyorum…

Ama hiç bir zaman geri adım atmıyorum, hayâllerimin büyüklüğünden korkmuyorum, olmak istediğimi görüyor, duymak istediğim sonları duyuyorum…

Bilmiyor muyum gökyüzünün aslının mavi olduğunu, gökkuşağının yalnızca renkli bir yansımadan ibaret olduğunu, sanki bilmiyor muyum yağmur damlalarının öylece durduğunu..?

Biliyorum ama yine de dünyaya farklı gözlerle bakmaktan kendimi alıkoymuyorum, nerede mutluysam orada vakit geçiriyorum ve en çok da realist hayallerime ulaşmak için arkama rüzgarı alıp, hedeflerime yelken açıyorum…

Sizce de düşüncelerimizin etrafına kalın tuğlalardan duvarlar örmek üzücü değil mi ya da aynı pencereden bakmak; bir romanı defalarca okumak gibi… 

Bırakın düşüncelerimiz etrafta ucuşsun, taksın kulaklığını tüm siyahlıkları sustursun ve bırakın aynı tohumdan farklı renkte çiçekler vârolsun…

Elbette insan bilmeli sınırlarını, görebilmeli ulaşabileceği adaları, elbette insan hayattan kopmamalı ama unutmamalı ki hayattan kopmadan hayatın her defasında yeni bir romana başlarcasına okunabileceğinin de  farkına varmalı…