GÜLE GÜLE İNCİ TANESİ

Ben kumdum

Denizin altında yatardım

Sonra

Bir istiridye kabuğunun içine doldum

Kabuk beni işledi, inci yaptı

Bir kabuğun içindeki inciden

Kimin haberi olur ki

Sen derinlere daldın, çok derinlere

Bu kabuğu avuçlarına aldın

Sudan çıkardın

Sen kabuğun içinden beni çıkarıp

Adımı inci koyana kadar

Ben kum tanesiydim

Senin avuçlarında inci oldum

Sevda oldum

Ne olur beni yeniden

Rüzgârlara bırakma

Ben bir kum tanesiyim

Yok olur giderim*

Bazı insanlar vardır insan hayatında; seni senden çok seven, seni senden çok düşünen. Tıpkı şairin dizelerinde bahsettiği gibi, henüz denizin derinliklerindeki istiridyenin içindeyken fark eder seni. Sen bir kum tanesisindir oysa. Ancak, o senin bir inci olduğunu söyler ve bunu ispatlamak için çırpınır durur. Buna kendin bile inanmazken üstelik. Sana seni anlatabilmek için verir bütün çabalarını, bütün uğraşlarını.

Hayatın umutsuzluk denizinde boğulmak üzereyken ve hiçbir çıkış yolu bulamazken çıkar karşına sıcacık bir ‘Merhaba’yla. Daha önce hiçbir dudaktan bu kadar güzel çıkmamıştır hiçbir merhaba. Etrafındaki milyonlarca merhabadan hiçbirine benzemez onunkisi. Çünkü hiçbiri bu kadar samimi, bu kadar canı gönülden değildir.

Bir gün istiridyenin içinden çıkarılan inciler tek tek dizilirken şahane bir ziynet eşyası gibi, birden bire kopan tespih boncukları gibi saçalanır yerlere. Çünkü o incileri çıkarmak için çırpınan el yoktur artık. Aniden yok olmuştur. Ve bir daha haber alamazsın ondan.  

Rengini bile bilmediğin gözlerine, derin karakterine şiirler yazarsın. Onun gönlüne açılır kalemlerin. Yazdığın şiirleri teker teker biriktirirsin heybende. Ve biriktirdikçe, şefkatini hissedersin yeniden, yazdığın dizelerde. Çünkü onun ruhu sinmiştir birçok şiirine inceden inceye. Sonra daha büyük bir şefkate, daha büyük bir merhamete ve daha büyük güzelliğe giden bambaşka bir yola girer, o güzelliğe ram olursun.  

Ve on beş yıl sonra yeniden gider o inci tanelerini tek tek dizen ve tek hamlede hepsini yerle yeksan eden ellerin sahibi. Yeniden dökülür gökyüzünden yıldızlar. Ve yeniden söner yıllar önce bir bir yanmış olan içindeki kandiller…    

On beş sene önce “inci” dediğin ve denizin derinliklerinden tutup çıkardığın istiridyenin içindeki o kum tanesi sesleniyor şimdi sana;

Gidiyorsun ya

Güle güle git en güzel inci tanesi

Güle güle git en anlamlı şiirin en anlamlı dizesi

Güle güle git uçsuz bucaksız denizin sonsuzluk mavisi 

Güle güle git…

Ama bu kez giderken şu dizeleri de yükleyip öyle git heybene…

İNCİ’NME

İncinmesin diye

Ağır adımlarla gidiyorum kalbinden

Sevdamın değdiği, ruhumun dokunduğu

Tüm hücrelerinden

İzlerimi sile sile

Olur ya

Varlığımın enkazı

Yara açmıştır gönlüne diye

Bütün duygularını inceden inceden

Öpe öpe gidiyorum kalbinden**

Güle güle inci tanesi…

*Şairi bilinmemekte.

**Şair: Narin Demirci